با ۱۲۰ گیاه دارویی ۱۲۰ ساله شوید (اولین کتاب با نامهای انگلیسی، ترکی و علمی)

خلاصه‌ای از تاریخچه‌ی گیاهان دارویی رو که شاید جالب باشه براتون گردآوری کردم. امیدوارم که خوشتان بیاد.
در دوران هخامنشی طب گیاهی در ایران گسترش چشم‌گیری داشت و علاوه بر تجربیاتی که در کشور به‌دست‌آمده بود،
از یافته‌های یونانیان هم استفاده می‌شد.
پس از ظهور اسلام و افزایش شوق آموختن در ایرانیان، دانش طب گیاهی نیز پیشرفت چشمگیری یافت.
به‌عنوان‌مثال در کتاب“قانون”ابن‌سینا پزشک عالی‌قدر که در عالم پزشکی شهرت جهانی دارد، بسیاری از گیاهان دارویی و نسخه‌های طبیعی آورده شده است و این کتاب نزدیک به چهارصد سال در دانشکده‌های پزشکی اروپا تدریس می‌شد. در اوایل قرن بیستم پیشرفت علم شیمی منجر به توسعه صنعت داروسازی و تهیه داروهای شیمیایی گشت و از آن زمان به بعد هرروزه داروهای شیمیایی جدیدی به‌وسیله دانشمندان ساخته و به بازار عرضه می‌شود.
فراورده‌های طبیعی به‌ویژه هزاران سال است که برای درمان بیماری‌های گوناگون استفاده می‌شوند. استفاده از گیاهان خاکی به‌عنوان دارو از زمان‌های قدیم در مصر، چین، هند و یونان رایج بوده و ماده مؤثره تعداد زیادی از داروهای امروزی نیز از آن‌ها مشتق شده است.
بیش از 30 % داروها در جهان منشأ گیاهی دارد، در آلمان و مجارستان این رقم 65% است و در هند و چین 90% هست. انسان اولیه از گیاهان به‌عنوان غذا و دارو استفاده می‌کرد. در این راستا انسان به‌مرورزمان و در اثر آزمایش و خطا و نیز تجربه‌های ناموفق فراوان، موفق به کشف برخی ویژگی‌ها در بعضی از گیاهان شد و بر اساس این‌گونه ویژگی‌ها، گیاهان را شناسایی و طبقه‌بندی کرد. او همچنین مشاهده کرد که چگونه حیوانات به هنگام بیماری از گیاهان استفاده می‌کنند.
به‌عنوان‌مثال وقتی دید یک گوزن زخمی برای تسکین درد، تن خود را به علف مبارک می‌مالد، به خاصیت ضد درد آن گیاه پی برد و بعدها برای تسکین درد زخم‌هایش آن را به کار گرفت.
مولیسچ گیاه‌شناس آلمانی مشاهده جالبی در مورد شش گیاه حاوی کافئین (قهوه، کولا، ماته، چای، کاکائو، گوارنا) دارد.
میان تعداد بی‌شماری از انواع مختلف گیاهان، بشر این شش گیاه را با دقت کامل شناسایی کرده است، بااینکه این گیاهان، فاقد هرگونه مشخصه ظاهری نمایانگر خاصیت درمانی هستند.
اطلاعات اولیه دانش گیاه‌شناسی در مورد مصارف درمانی گیاهان، بیشتر حکایت از نقش غریزه در انتخاب آن‌ها دارد ولی با گذربشراز دوران ماقبل تاریخ به دوران باستان، انسان شروع به کاربرد عقل و منطق نموده، با محاسبات منطقی به خلاقیت‌های خاصی برای بهبود روش و کیفیت زندگی خود دست‌یافت.
بین ملل جهان، مصریان قدیم را باید نخستین ملتی دانست که از گیاهان دارویی به نحو گسترده‌ای استفاده می‌کردند. در عصر هومر کشور مصر به‌عنوان منطقه‌ای غنی از گیاهان دارویی و سمی شهرت یافت. پاپیروس مشهور ابرز که گمان می‌رود ۳۵۰۰ سال قبل نوشته‌شده است، حاوی مجموعه‌ای از نسخ و دستورالعمل‌های دربردارنده بسیاری از داروهای دارای منشأ گیاهی است که از آن جمله‌اند: روغن، سرکه، انجیر، روغن کرچک، سیر، کـُندر، افسنتین، صبر زرد، تریاک، زیره سبز، نعناع، انیسون، رازیانه، زعفران، سدر، تخم کتان، صمغ عربی و اقسام بالزامها.
برخی داروهای دارای منشأ معدنی که توسط مصریان مورداستفاده قرار می‌گرفته‌اند شامل: آهن، سرب، منگنز، شنگرف، سولفات مس، سفیداب، کربنات سدیم، نمک طعام و احجار کریمه می‌باشند.
از سنگ‌نوشته‌های میخی برمی‌آید که بابلی‌ها نیز همانند مصریان از خواص و کاربردهای دارویی گیاهان آگاه بودند.
در کتابخانه ساندرا پالوسی ( آشوربانی پال) که ۲۶۵۰ سال قبل دایر بوده است چندین لوح گلی که موضوعات طبی و دارویی روی آن‌ها حک‌شده، یافت گردیده است. فهرست داروهای مندرج روی الواح مذکور، بسیار شبیه فهرست داروهای مورداستفاده در مصر باستان بود که شامل ۲۵۰ نوع گیاه و داروی معدنی هست.
برخی از داروهای مذکور عبارت‌اند از: سنا، دارچین، قسط بحری، انیسون، یاسمین، خرزهره، نعناع، بذرالبنج، شیرین بیان، اقسام روغن ها، موم، تربانتین، قیر طبیعی و آلوم. چنانچه در کتاب مقدس نیز آمده، عبریان از ارس و زوفا برای درمان بیماری‌های مختلف استفاده می‌کردند. در چین یک کتاب شبه فارماکوپه به نام پن تاسو یعنی دارونامه برگ گیاهی که ۴۰ مجلد و حاوی چند هزار نسخه دارویی بوده، وجود داشته است.
کتاب مذکور حدود ۲۷۳۵ سال قبل از میلاد مسیح(ع) نوشته‌شده و مؤلف آن‌یکی از امپراتوران آن کشور به نام شینون بوده است. از دیگر کتب دارویی چین باستان، کتابی بوده که مشخصات، رویشگاه‌ها و نحوه درمان با بیش از یک هزار گیاه دارویی مفید در آن موجود بوده است.